معبد پاشوپاتینات نماد مذهبی برجسته هندوئیسم در نپال است و متعلق به خدای «شیوا» است. میراث پاشوپاتینات چندین قرن قبل از ساخت معبد آغاز شد. افسانه‌های زیادی درباره این منطقه وجود دارد اگر علاقه مند به آیین و مذهب هندو داشته باشید، حتما از مطالعه افسانه معبد و مرده سوزی در نپال لذت خواهید برد. با ما همراه باشید.

معبد پاشوپاتینات در نپال یکی از هفت مکان میراث جهانی یونسکو در دره کاتماندو پایتخت نپال است. این معبد که توسط بازارهای شلوغ احاطه شده است، مشرف به بخش خیره کننده رودخانه باگماتی است. حتی اگر فرد مذهبی نباشید، این مکان برای شما نمادی از انرژی معنوی خواهد بود و آن را یکی از بهترین جاذبه های گردشگری نپال خواهید یافت. در تور نپال بازدید از معبد پاشوپاتینات یکی از برنامه های جذاب تور است.

 

افسانه معبد پاشوپاتینات

بر اساس اساطیر، خدایان گاهی اوقات خود را به شکل حیوانات، پرندگان یا انسان ها در می آوردند تا از وظایف کیهانی خود فاصله بگیرند و از زندگی روی زمین لذت ببرند. در یک مورد، خدای «شیوا» و الهه «پارواتی» به شکل آهو به زمین آمدند. آنها در مناطق جنگلی نپال فرود آمدند و مجذوب شکوه این سرزمین شدند.

 

مجسمه شیوا

 

وقتی به ساحل رودخانه باگماتی رسیدند، تصمیم گرفتند که تا ابد در این مکان بمانند. هنگامی که خدایان و الهه های دیگر تصمیم گرفتند آنها را به کار کیهانی خود بازگردانند، شیوا از آمدن خودداری کرد. خدایان چاره ای جز استفاده از زور برای بازگرداندن آنها نداشتند. پس جنگی شکل گرفت و شیوا که به شکل آهو مبدل شده بود، یکی از شاخ های خود را در این مبارزه وحشتناک از دست داد.

این شاخ به عنوان اولین نماد (که به آن لینگام می گویند) در پاشوپاتینات پرستش می شد. اعتقاد بر این است که نماد توسط مادر زمین پس گرفته شده و سال ها گم شده بود تا اینکه یک روز کامادهنو، خدایی به شکل گاو، به زمین آمد. او خاک اطراف منطقه را با شیر خود آبیاری کرد و آن را دوباره یافت. مردم محلی نماد را بازیابی کردند و یک معبد چوبی ساختند که همان معبد پاشوپاتینات امروزی است.

 

تاریخچه پاشوپاتینات

اعتقاد بر این است که تاریخچه پاشوپاتینات به سال 400 پس از میلاد برمیگردد. بر اساس کتیبه ای که در داخل محوطه کشف شد، معبد چوبی در سال 800 پس از میلاد در نپال رونق گرفت. در آن دوره، پادشاه سوپوساپا دوا یک ساختار پنج طبقه از چوب بر روی معبد ساخت. در قرن پنجم میلادی یک بازسازی عظیم بر روی معبد انجام گرفت و در قرن سیزدهم توسط آنانتا یک پادشاه مالا، طرحی برای زیباسازی روی معبد اضافه شد که با گذشت زمان و موریانه ها از بین رفت. بنای فعلی در قرن هفدهم با 492 معبد علاوه بر معبد اصلی ساخته شد.

 

آیین های روزمره که در معبد پاشوپاتینات اجرا می شوند

معبد پاشوپاتینات دارای چهار دروازه ورودی است که دروازه اصلی در ضلع غربی معبد قرار دارد. ورودی های دیگر فقط در طول جشنواره ها و رویدادهای خاص باز می شوند. محوطه داخلی معبد هر روز از ساعت 4 صبح تا 9 شب باز است.

• زمان بازدید از نماد : نوبت اول: 5 صبح از 12 بعد از ظهر ؛ نوبت دوم: 5 تا 7 عصر
• زمان آبیشکام: 9 صبح تا 11 صبح. آبیشکام مراسم ریختن آب یا یک مایع مقدس بر روی مجسمه یک خدا و خواندن مانترا.

پاشوپاتینات معبدی پر از انرژی معنوی است که مردم در همه زمان‌ از روز در آن شرکت می‌کنند. در زیر آیین های روزانه معبد پاشوپاتینات آمده است:

ساعت 4 صبح: بازدیدکنندگان می توانند از دروازه غربی وارد شوند.

8:30 صبح: پس از ورود پوجاری (روحانی هندو) ها، مجسمه های خدایان غسل داده و تمیز می‌شوند و لباس‌ها و جواهرات خداوند برای آن روز عوض می‌شوند.

9:30 صبح: به خداوند صبحانه تعارف می شود.

10:00 صبح: کسانی که می خواهند پوجا (عبادت) کنند، می توانند این کار را انجام دهند. فارماییشی پوجا عبادتی است که مردم از پوجاری به دلایلی می خواهند که یک پوجای خاص را انجام دهد. عبادت تا ساعت 13:45 ادامه خواهد داشت.

13:50: خداوند ناهار را در معبد اصلی پاشوپاتینات سرو می کند.

14:00: نماز صبح ختم می شود.

17:15: عصر آراتی (یک نوع عبادت دیگر) در معبد اصلی پاشوپاتینات آغاز می شود.

18:00 به بعد: باگماتی گانگا آراتی (نوعی عبادت) اخیراً محبوبیت پیدا کرده است. در روزهای شنبه، دوشنبه و مناسبت های مهم، در این زمان جمعیت زیادی جمع می شوند که این آیین نیز برگزار می شود.

9 شب: درها بسته می شوند.

 

مرده سوزی در نپال، معبد پاشوپاتینات

 

“بدن ارزشی ندارد. چیزی درون بدن باارزش نیست. پس آن را می سوزانیم” این اعتقاد هندوهاست. مرده سوزی در نپال به قرن ها پیش برمی گردد. آریا گات، جایی که کوره مرده سوز در رودخانه باگماتی قرار دارد، بزرگترین منطقه مرده سوزی در نپال است. این کوره از 6 سکوی مرتفع در سواحل رودخانه باگماتی در خارج از معبد پاشوپاتیناث در کاتماندو تشکیل شده است. دو کوره نزدیکتر به معبد متعلق به خانواده سلطنتی و اشراف است و بقیه کوره ها برای شهروندان عادی است. هنگامی که جسدی به پاشوپاتینات می‌آید طبق برنامه های قبلی، آنها را از ناحیه شمالی نزدیک پل به رودخانه باگماتی می‌آورند.

اعتقاد هندوها بر این است که یک هندوی سوزانده شده در معبد پاشوپاتینات در تولد بعدی خود به عنوان یک انسان دوباره متولد می شود. در مراسم مرده سوزی در نپال خانم ها اجازه شرکت ندارند و کل فرایند مرده سوزی برای خاکستر شدن بدن خانم ها 5 ساعت و برای آقایان 4 ساعت طول می کشد و خاکستر به رودخانه باگماتی می پیوندد که در نهایت به رودخانه گنگ در هند منتهی می شود. از نبود هر گونه بویی که همراه با اجساد مرده باشد شگفت زده خواهید شد. پاکسازی با کافور مقدس و سایر مواد احتمالاً این کار را انجام می دهد.

 

اهمیت معبد پاشوپاتینات

تولد، مرگ و رابطه جنسی همه بخش‌های ضروری زندگی هستند

این معبد یک مفهوم باستانی هندو را نشان می دهد که بیان می کند که از مرگ نباید ترسید و رابطه جنسی نباید مورد تمسخر قرار گیرد. در نتیجه، یک زمین آدم سوزی در نزدیکی معبد وجود دارد و آیین خاصی برای مراسم مرده سوزی دارند. همچنین آثار هنری-حسی در سقف معبد وجود دارد.

فقط یک معبد وجود ندارد.

معبد اصلی این منطقه معبد پاشوپاتینات است. با این حال، صدها معبد کوچک در داخل مجموعه وجود دارد. معبد گوهیشواری، معبد واتاسالا، معبد رام، دروازه ساتی و معابد دیگر را می‌توانید در اینجا پیدا کنید. علاوه بر این، مقبره های کوچک زیادی در داخل مجموعه معبد گوراخناث وجود دارد.

 

یکی از مجتمع های جیوتیرلینگام

در جهان، کلاً دوازده جیوتیرلینگام وجود دارد. بر اساس اساطیر، شیوا خود را به عنوان یک ستون نور بزرگ نشان داد که جهان را سوراخ می کند. Jyotirlingam مکان هایی هستند که نور با زمین تماس پیدا کرده است. دوازده Jyotirlingam در جهان وجود دارد و هر کدام از این مکان ها یک معبد شیوا هستند. پاشوپاتینات در نپال یکی از این دوازده مکان است و به عنوان یک مقصد زیارتی فوق العاده خالص در نظر گرفته می شود.

رستگاری پس از زندگی

اعتقاد هندوها بر این است که این معبد باعث نجات انسان از گناهان می شود که در طول زندگی اش در زمین انجام داده است. بسیاری از بزرگان مقدس هندو در این معبد می مانند تا اطمینان حاصل کنند که در این مکان می میرند و رستگاری می یابند.

 

مسیر معبد پاشوپاتینات در کاتماندو

این معبد 15 دقیقه با ماشین تا میدان دوربار کاتماندو فاصله دارد. اتوبوس ها نیز به طور منظم از پارک راتنا به سمت معبد حرکت می کنند. اگر بخواهید با تاکسی از مرکز شهر کاتماندو به معبد بروید، حدود 1000 روپیه نپال (حدود 55 هزار تومان) برای شما هزینه خواهد داشت. این هزینه رفت و برگشت شما خواهد بود.

تقریباً در همه جای کاتماندو، برای رفتن به معبد تاکسی به راحتی در دسترس است. اگر با پرواز به نپال برسید، می‌توانید مستقیماً از فرودگاه به معبد با اتوبوس یا تاکسی بروید. فرودگاه با معبد فقط 15 دقیقه با پای پیاده فاصله دارد.

 

حقایق جالب در مورد معبد پاشوپاتیناث

• ساختار معبد دارای طلا در پشت بام و برج است. درها با ورقه های نقره پوشانده شده اند و مجسمه گاو نر بزرگ داخل معبد نیز از طلا ساخته شده است.

 

• این معبد در مقایسه با دیگر معابد شیوا در نپال، در نوع خود بی نظیر است. لینگام چهار وجه دارد و خدای آن پنج وجهی است که قسمت بالایی آن به نام ایشان معروف است.
• این یکی از معدود معابد در جهان است که ورود به معبد اصلی را محدود می کند و حیاط داخلی فقط به هندوها اجازه می دهد.
• این یکی از مکان های پیشنهادی در نپال برای گشت و گذار است.
• اکثر نقاشی های معبد از طلا ساخته شده اند.
• بر اساس اعتقادات هندوها، اگر روحی مرتکب گناهان بی شماری شود، در زندگی آینده به عنوان یک انسان متولد نمی شود. در عوض، به شکل یک حیوان خواهد بود. اعتقاد بر این است که برکت لینگام در معبد تمام گناهان شما را پاک می کند و شما در تولد آینده خود دوباره به عنوان یک انسان متولد خواهید شد.

 

بهترین زمان برای بازدید از معبد پاشوپاتینات

بهترین زمان بازدید از معبد پاشوپاتینات هنگام برگزاری جشنواره های محلی است. مانند تیج، ماها شیو راتری، بالا چاتورتی و … . همچنین اگر خوب بودن هوا و صاف بودن آسمان را نیز معیار مهمی برای سفر در نظر بگیریم، ماه های مهر تا آذر بهترین زمان سفر به نپال و این معبد است. در فصل بهار نیز هوا کمی گرم تر است و زمان مناسبی برای سفر نپال می باشد.